auteursfoto’s op de homepage:
De lopende
Anke Kranendonk (Baarn 1959), wilde vroeger actrice of gymdocente worden. Die “sterrenwereld” vonden haar ouders maar niks, dus ging ze studeren aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en Sport te Amsterdam. Toen ze na drie weken op dinsdagmiddag om 17 uur wéér rondjes over de atletiekbaan moest rennen, kreeg ze het zo benauwd bij het idee dat haar hele leven te moeten doen, dat ze besloot met de opleiding te stoppen.
En ze miste iets, hoewel ze nog lang niet wist wat dat zou zijn.
Dat kwam pas nadat ze als oriëntatie op haar werkend leven de Pedagogische Academie had voltooid: ze moest haar fantasie kwijt. Ze ging solliciteren als actrice bij een theatergroep, werd aangenomen, volgde allerlei toneellessen en richtte na een aantal jaren een eigen groep op zodat ze verzekerd was van werk. Ze maakte en speelde in diverse (jeugd)theaterproducties en werd regelmatig gevraagd voor TV rollen (oa. Moeder van de kinderen in de VPRO jeugdserie Buurman Bolle, 1990).
Rond haar 30e levensjaar werd ze geconfronteerd met ziekte en dood van naaste familieleden en vrienden. De manier waarop sommigen hierover konden communiceren met jonge kinderen greep Anke zo aan dat ze een verhaal schreef: Van huilen krijg je dorst (nu verkrijgbaar onder de titel Voetballen in de hemel). Het werd meteen opgepikt door de literaire uitgeverijen. Anke besloot het bij Lemnicaat te laten verschijnen.
Nu werd het leuk: je eigen verhalen schrijven: je eigen stem te laten horen, je eigen gedachtegang te verwoorden, de kurk was van de fles.
Of het nu voor kleuters, voor kinderen, pubers, adolescenten of volwassenen is, Anke bleek het vermogen te hebben hun taal te kunnen vatten en hun ziel te raken.
Ruim 30 jaar later heeft ze meer dan 100 titels op haar naam staan, van omvangrijke romans tot dunne boekjes voor beginnende lezers.
Toch bleek lesgeven niet helemaal verloren te zijn gegaan: Anke geeft schrijftrainingen, voorlees - en presentatieworkshops, en… ’s zomers een uurtje in de week zwemles aan volwassenen.